"Wypowiedz jej imię" - James Dawson

źródło: www.matras.pl

Tytuł: Wypowiedz jej imię
Tytuł oryginalny: Say Her Name
Autor: James Dawson
Ilość stron: 272
Wydawnictwo: Foksal/YA
Wydanie polskie: 2015
Wydanie oryginalne: 2014
Ocena: 8/10

Opis książki: (źródło: www.matras.pl)

Trójka nastoletnich przyjaciół w noc Halloween przyzywa ducha legendarnej Krwawej Mary. To, co miało być zabawą, zmienia się w koszmar i dramatyczną walkę o przetrwanie. Bobby, jej przyjaciółka Naya i przystojny Caine muszą się zmierzyć z nawiedzającą ich w snach upiorną siłą mieszkającą po drugiej stronie lustra. Nastolatkowie odkrywają tajemnicę z połowy XX wieku. Odnajdują jedyną ofiarę, która umknęła Krwawej Mary i od lat przebywa w szpitalu psychiatrycznym. Czego upiór pragnie naprawdę – ukojenia czy zemsty?

      To miała być tylko niewinna zabawa w Halloween, eksperyment, przygoda, coś, z czego za kilka lat będą się śmiać, wspominając dobre, szkolne czasy. A może chcieli pokazać, że się nie boją, że to tylko głupi żart, a stare opowieści nic nie znaczą? Dlatego równo o północy, w świetle ogarków świec, wypowiedzieli pięć razy straszliwe imię Krwawej Mary, a potem udali, że nic się nie stało, poddali w wątpliwość wszystkie stare historie i plotki - przecież nic się nie stało, nadal żyją i mają się dobrze. Aha, powiedzieć Wam jeszcze coś, co może się z tym łączyć? Kilka dni później ich przyjaciółka zniknęła w bardzo dziwnych okolicznościach. Tak. próbowałam wzbudzić uczucie grozy. Pisarka ze mnie żadna, choć ambicje wielkie jak Mount Everest i Mount Blanc razem wzięte.

     Przyznam się: nie lubię horrorów, nie lubię się bać i nie czerpię przyjemności z opowiadania przerażających historii o nieistniejących duchach, które podobno w tym i tamtym miejscu cieszą się nieopisaną sławą z tego i tamtego powodu. Dlaczego więc ta książka wylądowała w moim koszyku praktycznie zaraz po tym, jak zobaczyłam okładkę i opis, to pytanie zadaję sobie już od dobrych kilku tygodni i wciąż nie mogę się nadziwić. Może sprawiła to znacząca promocja w księgarni? Może przyciągająca wzrok prześliczna okładka z zaparowanym lusterkiem i Marysią w tle? Może napis "Za pięć dni po ciebie przyjdzie? A może po prostu było mi przeznaczone przeczytać tę książkę, zapisane w gwiazdach. Czy coś w tym stylu.

     Zaczynając lekturę tej powieści, czułam, że mi się ona nie spodoba - nie dość, że nie moje klimaty, to jeszcze historia o Krwawej Mary, straszliwie już oklepana i posiadająca tyle niewiarygodnych wyjaśnień i "najprawdziwszych, prawdziwych opowieści o maśle maślanym, które wydarzyły się naprawdę", że nawet ja, kompletny laik w tej dziedzinie, uważałam ją za schematyczną i przewidywalną. Dlatego im głębiej przyglądałam się książce, tym bardziej spodziewałam się raczej nudnego powieścidła niż horroru dla młodzieży, jakim go reklamują na okładce. 

     Zacznijmy może od świata wykreowanego przez pana Dawsona, czyli miasteczka gdzieś w Wielkiej Brytanii, szkoły dla dziewcząt Piper's Hall i grupki przyjaciół, którzy pozwolili sobie na halloweenowy wygłup, pięciokrotnie wzywając Krwawą Mary. Jeśli chodzi o mnie, to uważam ten pomysł za bardzo oryginalny, ponieważ bohaterowie nie stali się w nim biednymi owieczkami, na które duch zszedł z niewiadomojakiego powodu, tylko sami ściągnęli na siebie nieszczęście. Kiedy czytałam o ich próbie "wywoływania" ducha, miałam ochotę wrzeszczeć do nich, że są głupi, nie róbcie tego, nie, nie, nie i jeszcze raz nie! Ich emocje, brawurę, która znikła zaraz po tym, jak stanęli przed faktem dokonanym, strach niektórych i entuzjazm jeszcze innych autor opisał idealnie, toteż czułam się tak, gdybym była pobocznym obserwatorem i widziała wszystko naprawdę. 

      Chyba pierwszy raz spotykam się z taką sytuacją, kiedy główną bohaterkę pokochałam całym sercem i aż mnie serce zabolało, kiedy wiedziałam, że już nigdy się z nią nie spotkam. Roberta "Bobbie" Rowe była chyba najlepszą postacią, jaką kiedykolwiek miałam okazję poznać, a jej najlepsza przyjaciółka, Naya Sanchez, najlepszą, cudowną przyjaciółką, jaką sama chciałabym mieć. Za to Caine naprawdę nie był taki, jaki się wydawał na początku powieści, wcale nie okazał się aroganckim, bezdusznym chłopakiem, jakiego często spotykamy w tego typu książkach. Za to tego autora pokochałam - za realność, nie za schematy. 

        Zachęcam do lektury całym sercem, nawet jeśli nie lubisz horrorów - dzięki "Wypowiedz jej imię" na pewno sięgnę po więcej książek z tego gatunku. Minęło dosłownie kilka godzin od jej skończenia, a ja już tęsknię za dreszczykiem emocji i niesamowitymi tajemnicami, okrywającymi tę powieść od stóp do głów. Serdecznie polecam!

Patty

Serdecznie zapraszam do udziału w tym cudownym TAGu, do którego nominowałam wszystkich, którzy chcą go zrobić!