"Następczyni" - Kiera Cass

Eadlyn Schreave to osiemnastoletnia następczyni tronu Illéi. Uczona od najmłodszych lat królewskiej etykiety, kilkunastu języków i praw, które będzie musiała kultywować w odradzającym się państwie, jest świadoma, że nie minie kilka lat, kiedy przejmie po swym ojcu koronę - urząd, do którego całkowicie jej się nie spieszy, urząd, którego przejęcie naprawa młodą księżniczkę przerażeniem. Lecz kiedy w kraju wybuchną zamieszki, a jedynym rozwiązaniem będzie zorganizowanie na nowo Eliminacji, a jej plany na przyszłe życie ulegną całkowitej destrukcji. Czy zakończy je z obrączką na palcu, czy... posunie się do bardziej radykalnych środków?

Illéa to kraina, do której zawsze chce się wracać. Znowu chce się spacerować wąskimi ścieżkami pałacowego ogrodu, uczestniczyć w ważnych uroczystościach i balach, przechadzać obsypanymi złotem i klejnotami korytarzami... znowu chce się czuć tę niesamowitą atmosferę, która pozwoli nam się na chwilkę zamienić w wysoko postawionych członków rodziny królewskiej, mających przed sobą tysiące możliwości i dróg. Kiera Cass, po hucznym zakończeniu trylogii Rywalek, dała nam możliwość powrotu w świat Eliminacji, jednocześnie pozwalając niejako zajrzeć za ich kulisy; śledzić przebieg z perspektywy będącej obiektem zainteresowania księżniczki. Jak wypadła próba pokazania nam, jak wybór następcy tronu wyglądał z innej strony? Fantastycznie. Niesamowicie. Inaczej. A z pewnością zapierająco dech w piersiach. 
W tej recenzji nie zamierzałam już powtarzać, jak bardzo kocham historię stworzoną przez Kierę Cass. Nie zamierzałam już rozpływać się nad bohaterami, opisywać niesamowite intrygi, zaplątywać Was powoli w sieć podstępów i niedopowiedzeń, którą autorka podstawia nam pod nogi tak gwałtownie, że natychmiast się w niej zatracamy... ani przez chwilkę nie sądziłam, że po tak cudownej trylogii Cass stać na coś więcej, coś co mnie totalnie zaskoczy i wbije w fotel. Nie spodziewałam się, że Następczyni okaże się jeszcze bardziej emocjonalna i interesująca niż Rywalki - ale to nie było największe zaskoczenie, jakiego doświadczyłam. Bo mimo że od skończenia lektury minęły już więcej niż dwa tygodnie, nadal żyję tą historią i wiem, że dużo czasu minie, zanim zdążę ją zapomnieć i zakochać się tak samo w jakichkolwiek bohaterach, jak w Americe, Maxonie i Eadlyn. 
Miałam spore obawy, zanim na dobre wkręciłam się w akcję - że ta książka pisana była jedynie dla sławy i pieniędzy, na siłę; że Eliminacje z innej perspektywy zbytnio będą przypominać przygody Maxona; że wkradnie się jakiś denny wątek, który zepsuje całe moje dobre wyobrażenie o twórczości Cass. Jednakże czułam się zupełnie inaczej, choć wkraczałam w mury tego samego pałacu, w którym niedawno przeżywałam tak silne emocje. Autorka doskonale pokazała, że zmiana władcy państwa zmieniła nie tylko prawa rządzące krajem, ale też atmosferę, która unosiła się wokół członków rodziny królewskiej. Po raz pierwszy dowiadujemy się, jak Eliminacje wyglądają po drugiej stronie, jak Eadlyn postrzegała je na samym początku i czy jej nastawienie do kandydatów zmieniło się z biegiem czasu, kiedy przeżyła więcej lub mniej przyjemne doświadczenia z każdym z nich. Dopiero w tej części dokładnie poznajemy powody, dla których sam wybór wybranka dla księżniczki jest tylko komercyjnym posunięciem, zupełnie inaczej postrzeganym, kiedy wszelkie niby to romantyczne zabiegi ze strony rodziny królewskiej okazują się tylko sztucznymi uśmiechami słanymi w stronę kamery.
Jednym z najsłabszych punktów Następczyni według czytanych przeze mnie recenzji byli bohaterowie, a mianowicie niesamowicie denerwująca Eadlyn. Nie wiem, czym to było spowodowane, ale zamiast znienawidzić, bardzo ją polubiłam, a egoistyczne posunięcia starałam sobie tłumaczyć - czy jeżeli bylibyście wychowywani wśród bogactwa i sławy, pozostalibyście otwarci na problemy i sprawy innych? Z biegiem czasu, kiedy Eadlyn zaczęła bardziej przypominać swoją matkę, przygotowując się do roli królowej, nawet się z nią utożsamiłam - autorka doskonale pokazała, że księżniczka oprócz ściśle publicznego życia posiada również swoje własne, w którym odsłania zupełnie inną, bardziej przyjazną twarz. 
Polecam wszystkim, którzy zakochali się w historii Ameriki. Mogę Was zapewnić, że pokochacie Eadlyn tak samo, spoglądając na świat z jej perspektywy i niejeden raz zapłaczecie, że kolejna część ujrzy światło dzienne dopiero w maju.