"Z innej bajki" i "Po drugiej stronie kartki" - Jodi Picoult

Delilah jest przeciętną dziewczyną - nie jest zbytnio lubiana w szkole, ma najlepszą przyjaciółkę Jules i wielkie marzenia, które prawdopodobnie nigdy się nie spełnią. Jednak kiedy dziewczyna odkryje w bibliotece tajemniczą książkę dla dzieci autorstwa Jessamyn Jacobs, jej życie zmieni się o sto osiemdziesiąt stopni... a książęta z bajki mogą okazać się nie tylko papierowymi wymysłami wyobraźni autorki. 

Bajki towarzyszą nam od najmłodszych lat - najpierw czytane przez bliskich na dobranoc, potem samodzielnie odcyfrowywane przez pięcio-sześcioletnich nas, aż w końcu omawiane w szkole w ramach lekcji języka polskiego. Nie raz zastanawialiśmy się, jak to by było, gdyby książkowa rzeczywistość istniała w prawdziwym świecie, a odważni rycerze i piękne księżniczki  ożyły i zawładnęły nad światem, rządząc mądrze i sprawiedliwie, tak jak przedstawili ich autorzy. Chcieliśmy poznać ich naprawdę, bo stanowili dla nas pewnego rodzaju autorytet, dążyliśmy do tego, by osiągnąć ideał, piękno, mądrość i prawdy, którymi kierowali się w swoim życiu. Jednak co by było, gdyby marzenia urzeczywistniły się, a obok nas nagle zasiadła prześliczna, złotowłosa królewna albo rycerz na białym koniu? 
Czy moje pierwsze spotkanie z Jodi Picoult, oraz jej córką, Samanthą van Leer, było udane? Na to pytanie staram się odpowiedzieć do teraz, chociaż już naprawdę dużo czasu minęło od skończenia i pierwszej części, i jej kontynuacji. Rażące schematy, nieco przewidywalne wątki, odrobinę nielogiczne postępowanie postaci... a z drugiej strony niesamowity magiczny klimat i kilka godzin przecudownych przeżyć, które spędzimy wraz z Oliverem i Delilah. Czy i tym razem jakoś przymknę oko na wszystkie niedociągnięcia, do jakich dopuściły się autorki?
Przyznaję, że historia naprawdę nie jest jakaś powalająca. Mamy Delilah, typową dziewczynę, w której życiu nie ma lekko, bo nie jest zbytnio lubiana w szkole, no i Olivera, księcia z bajki, próbującego się wydostać z błędnego koła, jakim są ciągle powtarzające się wydarzenia. Kto by przecież uwierzył, że księżniczka, którą miał uratować, mimo swej piękności nie potrafi wydukać mądrego zdania, a czarny charakter większość dnia spędza na malowaniu obrazów w swojej pracowni? Nadchodzi jednak moment, w którym Delilah i Oliver spotykają się, no i zaczynają snuć plany ucieczki z powieści. Wtedy dopiero zaczyna się prawdziwa "zabawa", mnóstwo zwrotów akcji, przezabawnych scen i takich, które wyciskają łzy z oczu. W ciągu dosyć długich dwóch powieści przeżywamy prawdziwą huśtawkę nastrojów, a myślami wciąż wracamy do bohaterów, mimo że mamy o wiele więcej ważniejszych obowiązków, którymi powinniśmy się zająć. 
Styl pisania Picoult... ma swoje wzloty i upadki. Szczerze mówiąc, zachwycił mnie on dopiero w drugiej części - dopiero wtedy dostrzegłam doświadczenie pisarskie Jodi i prawdy życiowe, które z każdą stroną zdawały się wzrastać i wzrastać na sile. Mimo wszystko widziałam, które fragmenty mogły należeć do Samanthy, właśnie przez pewien rodzaj dojrzałości, który jej matka opanowała praktycznie do perfekcji, a którego młodej autorce jeszcze brakowało. Aczkolwiek
obie książki czytało się szybko i przyjemnie, a wydarzenia szybko wciągały nas w wir powieści, nie pozwalając się od nich oderwać.
Podsumowując, polecam Wam tę serię. Nie wiem, jak Wy ją odbierzecie, ale mi zapewniła kilka naprawdę świetnych godzin, a jeszcze więcej wspomnień. Mam nadzieję, że również zapamiętacie ją miło.

Ocena - 7/10

Zdjęcie pochodzi ze strony internetowej www.nexto.pl