"Król kruków" - Maggie Stiefvater

Blue Sargent pochodzi z rodziny wróżek, jednak nie posiadła zdolności jasnowidzenia - jest jedynie medium do kontaktu ze światem zmarłych, mimowolnie wzmacniając możliwości innych tylko przebywając z nimi w jednym pokoju. 
Ronan, Gansey, Adam i Noah to chłopcy z elitarnej szkoły dla bogaczy, od kilku lat poszukujący tajemniczego króla Glendowera. Legenda głosi, że ten, kto go obudzi, otrzyma możliwość spełnienia jednego życzenia - a oni zrobią wszystko, by wykorzystać je do własnych celów. 
Czy przyjaźń, która połączy grupkę ludzi z tak różnych środowisk, zaprowadzi ich do grobu walijskiego władcy? Przepowiednia, ciążąca od lat nad Blue, wcale tej sprawy nie ułatwi.

Wierzycie w magię? Utrzymujecie, że w horoskopach zawsze jest trochę prawdy, z zapałem poznajecie rzekome znaczenie szczęśliwych liczb, a do kolekcji biżuterii dobieracie jedynie kamienie, które odpowiadają Waszemu znakowi zodiaku? A może twierdzicie, że nie warto od razu skreślać przedziwnych snów, bo z pewnością każdy z nich kryje w sobie ukryte znaczenie wpływające na naszą przyszłość?
Jeżeli choćby w najmniejszym stopniu odpowiedzieliście tak, myślę, że pokochacie Króla kruków. Polubicie tysiące zgrabnie ukrytych niedopowiedzeń, odkrywanie kolejnych szczegółów i stonowaną akcję, wprowadzającą Was w niesamowity nastrój grozy i tajemniczości, zaintryguje Was historia rodem z wyśnionych przez bajarzy legend.
Jeżeli nie, przynajmniej spróbujecie. 
Jeżeli zaś chodzi o mnie, to tak samo jak sceptyczny stosunek wiąże mnie ze zjawiskami nadprzyrodzonymi, tak mieszane uczucia nie pozwalają wydać Królowi kruków jednoznacznej oceny. Tym razem jednak postaram się uwierzyć w magię i zachęcić Was do przeczytania tej książki tak, jak wszyscy wokół niegdyś zachęcali mnie.
Ta powieść jest iście magiczna. Wciąga, intryguje, wpędza w zamyślenie w jednej chwili i brutalnie z niego wytrąca w drugiej; pozwala się zatopić i zapomnieć o tym, że gdzieś daleko, daleko istnieje świat bez niesamowitej Blue i jej kruczych chłopców, bez Henrietty, linii mocy i ukrytego poza ludzkim wzrokiem walijskiego króla Glendowera. Nie potrafię odmówić Maggie Stiefvater umiejętności kreowania historii oraz świata przedstawionego - jest on stworzony z niezwykłą precyzją, która zainteresowała mnie od pierwszych stron i sprawiła, że szybko doceniłam możliwości pisarskie tej autorki. Wręcz nie mogę się doczekać, co wymyśli dalej! 
Sama fabuła opowiada o poszukiwaniach zaginionego przed wiekami władcy Glendowera, jednakże mimo niemej zapowiedzi starodawnych opowieści, legend i mitów... oprócz zdawkowych informacji i gdybań za dużo wyjaśnień nie dostajemy. Stiefvater tak naprawdę skupia się na wszystkim wokół, tylko nie na historii, na której bazuje swoją książkę - może to tylko chwilowe przeoczenie, naprawione w następnych tomach, ale jak dla mnie, miłośniczki starych opowieści i baśni przeróżnej maści był to błąd spory i niewybaczalny. Spodziewałam się powieści, która poza interesującym światem zachwyci mnie mnogością nawiązań do przeróżnych mitologii i dawnych opowieści... dostałam interesujący świat, świetnych bohaterów, ale mdłą i nieciekawą historię toczącą się w kółko wokół tego samego.
Właśnie, świetni bohaterowie. Myślę, że pochwała z moich ust w ich stronę to naprawdę rzadkość, ale jeśli chodzi o Króla kruków, grzechem byłoby przemilczenie ich cudowności - zakochałam się w Blue, Ronanie, Ganseyu, Adamie i Noahu od chwili, gdy po raz pierwszy pojawili się "w akcji". Chyba nigdy nie czytałam o tak pięknej, powoli rozwijającej się przyjaźni - przyjaźni opierającej się na wzajemnym zrozumieniu, pomocy i przywiązaniu, przyjaźni nie znającej granic i różnic pomiędzy ludźmi o różnych statusach społecznych. Maggie Stiefvater chyba po raz pierwszy przedstawiła nastolatków bogatych, mogących zrobić praktycznie wszystko za pomocą pieniędzy, w innym świetle - hojnych, skorych do pomocy i nie pyszniących się tym, ile zer posiadają na bankowym koncie.
Przyszedł więc czas na podsumowanie - jednak naprawdę ciężko jednoznacznie ocenić mi tą powieść. Z jednej strony będę naprawdę miło wspominać przygody naszej piątki przyjaciół, z drugiej strony zaś ta książka ma w sobie coś, co nie do końca przypadło mi do gustu. Ale na pewno nie mogę odmówić Maggie Stiefvater tego, że spędziłam przy jej twórczości parę świetnych godzin - dlatego mimo wszystko Wam ją polecam.

Ocena - 7/10

Zdjęcie pochodzi ze strony www.lubimyczytac.pl