"Rywalki" - Kiera Cass

Kiedy America Singer dostaje list, a w nim zgłoszenie na Eliminacje, które mają na celu wyselekcjonować idealną wybrankę dla księcia Maxona, nie jest zachwycona. Nie bawią ją korona, nie odczuwa podekscytowania związanego z możliwością noszenia pięknych sukni i obracania się w doborowym towarzystwie, a także uwaga samego następcy tronu. Jednak może Maxon okaże się lepszym przyjacielem, niż wszyscy wokół?

Która z nas kiedyś nie chciała zostać księżniczką? Nie marzyła o przechadzaniu się pośród królewskich ogrodów, trzymając pod rękę przystojnego księcia, nie pragnęła nosić obsypanych klejnotami sukni i być obsługiwana przez pokojówki dwadzieścia cztery godziny na dobę? Wyobraź sobie, że nagle dostajesz szansę na takie życie, a również możliwość zostania żoną księcia w dalekiej przyszłości. Podejmujesz wyzwanie? America podjęła. Lecz jakie będzie jej przeznaczenie? 

Naprawdę wiele osób mówi mi aż do teraz, że do "Rywalek" nie można podchodzić z dużymi oczekiwaniami, bo tak naprawdę nie ma w nich nic nadzwyczajnego. Ot, kolejna dystopia, kolejna ckliwa historyjka o młodych uciśnionych, biedzie i nagłym szczęściu, które przychodzi do panienki niczym przysłowiowa manna z nieba. Dlatego miałam naprawdę duże obawy, podchodząc do lektury książki pani Cass. Spodziewałam się wszystkiego - tylko nie tego, że ta książka wywoła we mnie tyle uczuć. Tyle łez w oczach, łez smutku, wzruszenia i radości. Tyle uśmiechów, tych skrywanych i tych otwarcie ukazywanych całemu światu. Nie spodziewałam się, że się zakocham w tej historii i będę pragnęła więcej.
Fabuła... o dziwo, nie okazała się dla mnie nazbyt schematyczna czy przewidywalna. Tak naprawdę pokochałam ją od pierwszego wejrzenia - królewskie klimaty, wszechobecne bogactwo i przepych, skrzące się żyrandole w pałacu i rywalizacja pomiędzy dziewczętami, które dla jednej rozmowy potrafią skoczyć sobie do gardeł i posunąć się do niezby poważnych czynów jak na wyrafinowane damy. Wyraźnie było czuć narastające napięcie, kiedy kandydatki zostały odesłane do domów, a szczęśliwe wybranki tylko szukały powodów, dla których mogłyby poniżyć i zdyskryminować inne na oczach rodziny królewskiej. Oczywiście wśród nich znalazły się takie, którym mogłabym zarzucić pewną stereotypowość - taka zawsze wredna i popisująca się, nieśmiała, plotkara albo dziewczyna, która wiecznie jest uśmiechnięta i pełna życia. Ale mimo wszystko historia zostala poprowadzona tak cudownie, że nie zwracałam na to uwagi.
Myśląc o Americe, mam naprawdę wiele skojarzeń, ale chyba jej najsilniejszą cechą był... upór. Jeżeli czegoś chciała, to dążyła do tego za wszelką cenę, nie myśląc nawet o odpuszczeniu zemsty czy zrezygnowaniu z jakiejś myśli. Mimo wszystkiego innego właśnie z tego powodu wydała mi się oryginalna i świetnie wykreowana, taka ludzka i zaskakująca. Nigdy nie byłam w stanie przewidzieć, co wymyśli tym razem i jaką ciętą ripostę wymyśli na kolejną rozmowę z Maxonem. A jeśli chodzi o samego księcia - uwielbiam go! Uwielbiam jego poczucie humoru, tą nieidealną idealność, niepewność siebie, a z drugiej strony opanowanie i kontrola nad sytuacją, Zawsze zjawiał się tam, gdzie Ami tego potrzebowała i nie stroił niepotrzebnych fochów o byle co - walczył o jej przyjaźń i uwagę, choćby zraniła go (nie tylko psychicznie) i dostarczyła wielu nieprzyjemnych uczuć.
Jestem pod wielkim wrażeniem wykreowaniem świata przez panią Cass. Wiem, że motyw rebelii, nowo powstałego państwa i ludności podzielonej na frakcje i klasy pojawił się już w wielu książkach, ale ja w każdej z nich potrafię znaleźć coś, co mnie zachwyci na nowo. I tutaj Kiera potrafiła wciągnąć mnie do Illei i pozostawić tam kawałek mojego serca, który mimo wszystko na zawsze tam pozostanie. Styl pisania tej autorki jest zachwycająco lekki. Powieść udało mi się przeczytać w niecałe cztery godziny intensywnej lektury, podczas której ani na chwilę nie poczułam się znudzona czy przepełniona zawodem.
Polecam, polecam, całym sercem. Szczególnie na prezent, kiedy chcemy na chwilę się oderwać.
Ocena - 9/10.