"Zakazane życzenie" - Jessica Khoury

Trzy życzenia. Każde ma swoją cenę. Ile warta jest miłość?

Ona jest potężnym dżinnem. On złodziejem z ulicy. Połączyła ich pradawna magia.

Kiedy Aladyn odnajduje magiczną lampę, Zahra zostaje przywrócona światu, którego nie widziała od pięciuset lat. Ludzie i dżinny pozostają w stanie wojny, więc aby przetrwać, musi ukrywać swą tożsamość. Przybierając różne kształty, będzie trwać przy swoim nowym panu aż do czasu, kiedy ten wypowie swoje trzy życzenia.

Wszystko się komplikuje, gdy Nardukha, potężny król dżinnów, oferuje Zahrze szansę całkowitego uwolnienia od magii lampy. Uratowanie siebie oznacza jednak zdradzenie Aladyna – człowieka, w którym Zahra… zakochała się wbrew sobie. Teraz musi podjąć dramatyczną decyzję: wybrać między wolnością a uczuciem – zakazanym, lecz silniejszym niż wszystko, co znała do tej pory.

Skrywane przez stulecia tajemnice, baśniowy świat skrzący magią, niebezpieczeństwo i miłość wbrew wszelkim zasadom.

zdjęcie i opis pochodzą ze strony wydawnictwa SQN

Nie można wybrać swojego losu, ale można wybrać, kim staniemy się za jego sprawą.

Nie zaprzeczam - być może było już tysiąc i jedna takich historii. Tysiąc i jedna dziewcząt, które nie mogły podążać za marzeniami, powstrzymywane przez niewidzialne więzy. Tysiąc i jeden biedaków, którzy do ostatniej kropli walczyli o wolność oraz szansę na lepsze życie dla siebie i swoich rodzin. Tysiąc i jeden skłóconych królestw, zbuntowanych księżniczek i rewolucji, które skończyły się fiaskiem. Tysiąc i jeden zakazanych życzeń. Jednak wiem jedno - nie ma wiele książek, które wzbudziły we mnie tak silne emocje, jak właśnie ta, której okładkę mam teraz przed sobą. 

Nie byłabym sobą, gdybym obok klimatu, jakim kusi nowa powieść Jessiki Khoury przeszła całkowicie obojętnie. Pierwsze, że retellingi zawsze mnie przyciągają - choć nigdy nie miałam okazji spotkać się ani z disneyowską adaptacją Aladyna, ani też z tradycyjną jego historią w Baśniach tysiąca i jednej nocy, byłam ciekawa, jak Khoury poradzi sobie z, nie ukrywajmy, skomplikowanym zadaniem. A drugie, że historia zapowiadała się tak... magicznie. Niespotykanie. I, jak się potem okazało, na samej zapowiedzi się nie skończyło - Zakazane życzenie to, w rzeczy samej, czarująca opowieść. Opowieść o pustynnym królestwie, które z całych sił próbuje ochronić się przed dżinami i... o magii, której sednem wcale nie jest szeptanie skomplikowanych inkantacji.

Czas to najpotężniejsza magia.

W swoim życiu przeczytałam sporo takich książek. Wiecie, zwyczajowy tok wydarzeń: silna, wojownicza, piękna i pozbawiona wad dziewczyna ratuje świat, w jakiś nikomu nieznany sposób pokonując wszystkie przeszkody, jakie stają na jej drodze. I przyznaję, że choć z początku obawiałam się takiego obrotu sprawy w Zakazanym życzeniu, to, ku mojej uldze, Khoury udało się uciec schematowi i tchnąć w swoich bohaterów prawdziwą, całkowicie ludzką duszę. Pokochałam Zahrę. Od samego początku targa ją wiele uczuć, lecz sposób, w jaki dziewczyna radzi sobie ze swoimi emocjami nie razi w oczy tak, jak czasami bywa w powieściach młodzieżowych - nie mamy do czynienia ani z wiecznie niezdecydowaną beksą, ani też z twardzielką, która mimo wszystko nie daje głosu swojemu prawdziwemu ja. Wręcz przeciwnie - Zahra jest osobą z pozoru niepokonaną, ale w środku skrywającą dogłębnie ludzką naturę, której nawet wiele lat spędzonych w lampie nie było w stanie zniwelować. Dziewczyna jednak nie jest jedynym powodem, dla którego powieść Khoury uplasowała się swoją oceną bardzo wysoko - tak samo sprawa ma się z Aladynem, którego postać, mimo pozorów, jest o wiele bardziej złożona, niż można się tego było spodziewać. Myślę, że głównie kontrast pomiędzy nim a Zahrą sprawił, że opowieść ta jest aż w takim stopniu intrygująca. On - nierozsądny, popadający co rusz w kłopoty, o niepowstrzymanym temperamencie i ciętym języku. Ona - dzielna, sprawiająca wrażenie niebezpiecznej, jednak zorganizowana i zawsze wiedząca, co powiedzieć i zrobić. Razem - duet, który pokona wszystko - nawet zasady, których już dawno nie ośmielano się łamać. 

Czyż bowiem nie poucza poeta, że jeden przyjaciel od serca cenniejszy jest od dziesięciu tysięcy wielbłądów dźwigających złoto i drogie kamienie?

 Relacje. Gdyby nie otoczka w postaci czyhających na życie miasta dżinów, o tym właśnie byłaby ta książka - o relacjach, więziach, niciach łączących każdego jednego bohatera z drugim, intrygach, miłościach i nienawiściach. Przyjaźń Zahry i tajemniczej kobiety, którą dżin nazywa Habibą. Relacja między dziewczyną a jej panem lampy, Aladynem. Więzi, które połączyły Kaspidę razem z jej Strażniczkami. Khoury upchnęła tu tak dużo różnorakich związków, że aż ciężko uwierzyć, by historia tak nimi upakowana się udała - a jednak. Aż ciężko nie pokochać postaci, które zostały wykreowane z taką szczegółowością i dbałością o najmniejsze detale - a widząc ich jako ludzi tak podobnych do nas, tym ciężej pozostać całkowicie obojętnym. Myślę, że nawet jeżeli nie przemawiają do Was klimaty, w jakich obraca się Zakazane życzenie, to właśnie dla jego bohaterów powinniście się przemóc i spróbować, bo autorka wykonała naprawdę świetną robotę, której długo nie zapomnicie.

Poeta poucza: wszystkie opowieści to kłamstwa, które mówią prawdę.

 Nie wspomniałam jeszcze o jednym, a chyba najważniejszym: o historii. Historii, która jest niby banalna i przewidywalna, a z drugiej zadziwia na każdym kroku. Historii, która z każdą stroną łamie nam serce coraz bardziej i doprowadza do stanu, kiedy w końcu sami nie wiemy, czy to główni bohaterowie przeżywają właśnie jakąś rozterkę, czy to my głowimy się nad rozwiązaniem ważnego życiowego problemu. Jessica Khoury nie wie, kiedy przestać. Można powiedzieć, że otrzymawszy możliwość bawienia się uczuciami poprzez słowa, które wyjdą spod jej pióra wykorzystuje ją w pełni i ani na moment nie przestaje, wciąż widząc do tego nowe okazje. A chyba nikt, kto kiedykolwiek przeczytał Zakazane życzenie w tej chwili nie zaprzeczy: Khoury jest prawdziwą czarodziejką słów. Już dawno nie spotkałam się ze światem, który byłby aż tak plastyczny, aż tak realistyczny i wyrazisty, że mógłby istnieć naprawdę. Brak w tej książce jest jakichkolwiek suchych opisów, podczas których tylko czekalibyśmy na to, by w końcu się coś zadziało, nie sposób jest też zerkać co chwilę na zegarek, odliczając czas do następnego rozdziału. Otwierając Zakazane życzenie na pierwszej stronie, skazujemy się na dobrych kilka godzin nieprzerwanej lektury; lektury, której nie zakończymy, dopóki nie poznamy zakończenia tej przepięknej historii.

Jest słońcem, a ja księżycem. Musimy trwać w rozłące, inaczej zostanie zaburzona równowaga świata.

Polecam Wam tę książkę z całego serca. Wiele czasu minęło od momentu, kiedy jakakolwiek literatura stricte młodzieżowa wzbudziła we mnie tak silne emocje i choć myślałam, że ta chwila nigdy nie nadejdzie, oto jest: dzięki Jessice Khoury odzyskałam wiarę, że nie wszystkie schematy zostały już do końca wyczerpane. 

Ocena - 10/10