"Anna i pocałunek w Paryżu" - Stephanie Perkins

Każda nastolatka byłaby zachwycona, gdyby ojciec postanowił wysłać ją na rok do Paryża - ojczyzny filmu i mody. Siedemnastoletnia Anna woli jednak mieszkać w Atlancie, tam, gdzie jest jej liceum i przyjaciele - dopóki nie pozna Etienne'a St. Claira, chłopaka, który pomoże jej odnaleźć się w nowym otoczeniu. Jak skończy się pobyt dziewczyny w najbardziej romantycznym mieście świata? 

Uwielbiam podróże. Kocham mieć możliwość poznawania nowych miejsc i kultur, doświadczania życia innych ludzi nie tylko za pośrednictwem filmów i programów telewizyjnych, ale także na własnej skórze. Zabytki, które dotąd widzi się jedynie na zdjęciach w przewodnikach turystycznych, miasteczka, których plany przez tak wiele czasu śledzi się, szukając miejsc do zorganizowania wycieczek i język, czasami znany z kilkunastu rozmówek turystycznych, kupionych "przezornie" na wypadek każdej sytuacji - wszystko to jest na wyciągnięcie naszej ręki, jeśli tylko wykonamy krok naprzód i postanowimy wyruszyć na wyprawę do miejsca, o którym marzymy.  Także Paryż znajduje się na długiej liście znanych miast, w których w przyszłości muszę postawić stopę - wieża Eiffla, Łuk Triumfalny, miliony kameralnych uliczek z uroczymi kawiarenkami, w których można kupić świeżą kawę i croissanty. I choć nie zapowiada się, bym w najbliższym czasie mogła spełnić to marzenie, Anna i pocałunek w Paryżu sprawiła, że poczułam się tak, jakbym niejednokrotnie już tam była. 
Czasami potrzebujemy oderwać się od trudów szarej, nudnej codzienności, jaką nieubłaganie serwuje nam życie. Problemy w szkole, pracy, niekończąca się lista zadań, które musimy wykonać w umówionym terminie - kto nie ma już tego dosyć, szczególnie, jeśli wolnych chwil na odpoczynek w miarę z upływem czasu jest coraz mniej? I, przyznam się, mimo że książka Stephanie Perkins nie należy ani do najlepszych, ani też do najbardziej zapadających w pamięć, to właśnie ona pozwala przenieść się na chwilę do innego świata - zajmuje nasze myśli czymś innym, barwną opowieścią o sile przyjaźni, miłości i odwagi, jaką trzeba w sobie odnaleźć. 
Historia przedstawiona w Annie i pocałunku w Paryżu jest z pewnością jedną z bardziej przewidywalnych, jakie dotąd spotkałam w książkach młodzieżowych. Zdarza się, że spotkamy się z lekkim przesłodzeniem, głupotą głównej bohaterki, nierealnym obrotem spraw czy niedopracowaniem kilku szczegółów... ale chyba najbardziej zaskoczył mnie fakt, iż mimo tylu błędów powieść nadal wzbudzała we mnie pozytywne emocje. Stephanie Perkins przedstawiła niezwykle barwną, radosną historię o wzlotach i upadkach siedemnastolatki, dopiero poznającej życie w nieznanym, dużym mieście i odkrywającej uroki nowo otrzymanego życia. Znajdziemy tutaj wszystko, czego potrzeba - chwile, w których będziemy zwijać się ze śmiechu na podłodze, te, w których serce będzie biło nam szybciej ze szczęścia, a także zdarzą się takie, gdzie samotna łza spłynie nam po twarzy, a my będziemy się modlić, by wszystko skończyło się tak, jak przewidywaliśmy.
Tym razem o bohaterach nie mam za dużo do powiedzenia, mimo że ich psychika była jedną z najważniejszych rzeczy podczas lektury tej powieści. Co chyba było do przewidzenia, nie polubiłam Anny - jej ogólne rozterki, chęć wzbudzenia zazdrości i trochę idiotyczne posunięcia, jakie zdarzały się, gdy była pod wpływem emocji poważnie zaważyły na mojej ocenie tej postaci. Nie zaprzeczę, że kilkukrotnie podziwiałam ją za wnioski, do których dochodziła i umiejętność chłodnego myślenia w momentach, w których ja prawdopodobnie stałabym tylko i nie wiedziałabym, co począć - chyba nie nazwałabym jej głupiutką laleczką, która nie ma swojego zdania - aczkolwiek sama w sobie wydawała się jakaś płaska, odrobinę nijaka. Zarówno ona, jak i Etienne nie wyróżniali się zbytnio spośród innych bohaterów młodzieżówek, choć doceniam autorkę za to, że w obu przypadkach postanowiła wykreować oddanych sobie przyjaciół, takich, którzy w gruncie rzeczy zrobią dla siebie wszystko.
Podsumowując, książka ta nie wzbudziła u mnie ogromnych emocji, które szczególnie chciałabym tutaj opisywać. Jest to miła, lekka i wesoła lektura na kilka wieczorów, jeżeli nie mamy ochoty na nic ciężkiego czy traktującego o poważnych tematach - aczkolwiek bardzo ją polecam, jeśli szukacie czegoś, co wciągnie Was bez końca. 

Ocena - 7/10

Zdjęcie pochodzi ze strony www.lubimyczytac.pl